Voorjaar op de Hillse kade

Deze keer nemen we je via een filmpje mee naar de Hillse kade. Omdat het Bos nog gesloten is voor bezoekers, kun je op deze manier het voorjaar toch een beetje meebeleven. We starten de wandeling ergens naast het vitrinehuisje en kijken even omhoog naar de kers die staat te stralen tegen de blauwe lucht. Dan nemen we het paadje naast de hooikap en geven we je een sneak preview van wat de Jannen daar aan het realiseren zijn: een schoenmakerij.
Degenen die weleens op open dagen zijn wezen kijken herinneren zich misschien wel dat er eerder al eens een tijdelijke schoenmakerij te zien was. Nu hebben de Jannen de hooikap leeg geruimd en zijn ze daar bezig met het maken van een blijvende ruimte voor de schoenmakersspullen van de vader van de andere Jan. Dat wordt echt leuk denken we!

Kom we lopen verder, het fluitenkruid staat hoog, de slootkanten zijn al mooi begroeid en de gele lis staat ook al te bloeien. De pas geknotte wilgen lopen alweer uit en zie je dat afgebroken boompje? Die jonge populier had schade en heeft een van de afgelopen stormen niet overleefd. Maar hé, een eindje verder staat een wilg met een ander soort schade, dát is van reeën.
Er trekken altijd wel reeën door het Bos tussen de natuurgebieden De Kornsche Boezem en Het Pompveld. In het voorjaar gaat hun gewei vervellen en dat jeukt, dus wat doen ze dan? Precies! Ze gaan schuren om dat velletje eraf te krijgen en daarvoor zijn de dunne, jonge wilgenstaken prima geschikt. Nadeel is dat het vel (de bast) van de wilgen ook loslaat en als dat rondom de stam weg geschuurd is, gaat de wilg dood doordat de sapstroom onderbroken is.

Wist je trouwens dat reeën de kleinste hertensoort zijn in Nederland? Ze wegen zo’n 35 a 40 kg, ze scheiden geen geur af (die zou hen alleen maar verraden), het geluid wat ze maken heet fiepen en hun oren kunnen ze onafhankelijk van elkaar 180 graden draaien. Zo’n 6 uur per dag eten ze hun buikje vol met bladeren, vruchten, knoppen en kruiden, hoesten het dan weer op, herkauwen het en verdelen het daarna over hun 4 magen, net als koeien. Het vrouwtje, de reegeit, is te herkennen aan haar witte kont, de spiegel genoemd en vanzelfsprekend aan haar reebruine ogen.