Wat moeten we toch flexibel zijn nietwaar. Gisteren jas uit en zweten in de tuin, vandaag slaat de kachel aan en zit je naar buiten te kijken of het nog droog gaat worden. Zo flexibel is de natuur altijd, wat er groeit, bloeit en zoemt moet ermee dealen hoe de wind waait. Maar gisteren was weer even het genieten van het zonnetje voor mens en dier. In het Bos hadden we voor onze vrienden (lees financiële ondersteuners) een dag waarop ze, veelal uitgebloeide, zonnebloemen mochten komen halen.
Door het weer van afgelopen week leek ons zonnebloemenveld wel een slagveld waar een orkaan overheen gegaan was. We hebben zelfs een dode muis gevonden die geveld was door een omvallende zonnebloem, want dat zijn soms echt zware jongens hoor. Al met al was dat te triest voor een foto, maar gelukkig genoeg andere foto’s die weergeven hoe mooi de zonnebloem in zijn tweede leven is. De zaadjes in de diverse soorten en kleuren vormen een prachtig patroon met voedzame pitten, de vogels in de tuin zullen ervan smullen.
Net zoals onze kippen en taraaa… uhhh nee kukelekuuu, maak en passant gelijk even kennis met Caesar onze nieuwe haan, gekregen van vrienden van het Bos. De kippen moesten wel even wennen aan deze heer in het hok die meteen de pikorde ging bepalen door om zich heen te pikken, maar nu gaat het prima en pikken ze gezamenlijk lekker een zonnepitje.
Recycling 2.0… Of eigenlijk 1.0 want waarschijnlijk recyclen die zonnebloemen al heel wat jaartjes langer dan dat wij mensen dat doen… Kunnen we nog wat van leren!
Zo is het precies Ester!