Niemand kon er omheen vorige week, de stormendrieling Dudley, Eunice en Franklin. De schade is gigantisch volgens de bond van verzekeraars en er zijn zelfs doden te betreuren. Nederland kraakte in haar voegen en menigeen zat met kromme tenen af te wachten of hun eigendommen het zouden overleven.
Viel best mee in het Bos
Ook Jan, Jenny en alle mensen bij wie het Bos na aan het hart ligt, waren gespannen. Dudley was gepasseerd zonder noemenswaardige problemen. Toen kwam Eunice, die was wat graadjes erger en weer viel het best mee. Er was alleen een populier vanaf de Duijlweg op het pad en het hek van Zuid gevallen. Die boom is van de gemeente, dus dat scheelt ons werk en kosten.
Het staartje van storm Franklin
Jan maakte de schadelijst op en was best gerustgesteld. Maar we waren er nog niet, Franklin kwam ook nog. Franklin passeerde en zorgde voor meer afgewaaide takken en dat was het….. dacht Jan. Hij ging naar huis maandagmiddag (moest 4x van z’n fiets stappen om niet om te waaien) en daarna ging een Italiaanse populier om op de Hillse kade. Storm Franklin trok onverwachts nog even een sprintje en daar lag hij. Toen Jan en Jenny de Hillse kade kochten in 1994 stonden er 27, daarvan zijn er wat omgezaagd omdat dat er teveel waren. Maar nu dunnen ze door stormwinden, ouderdom en aantasting steeds verder uit, er staan er nog maar twee.
Hoog water na de laatste storm
Op dinsdag, de dag na de laatste storm kwam het vast ploegje vrijwilligers en stroopten de mouwen op. Maar wat stond het water in en rond het Bos hoog! Iedereen hier weet dat den Duijl een van de laagstgelegen gebieden van Altena is, dus het water wat niet weg kan zakken, verzamelt zich daar. Zelden zijn er zulke hoge waterstanden als afgelopen maandag en dinsdag.
Verhalen van vroeger
Wanneer er zoiets gebeurt komen de verhalen van ‘weet je nog toen en toen’. Jan had nog foto’s van 28 juli 2014 toen door urenlange zware regen het Bos blank kwam te staan met veel schade in het Duylhûske. Maar ook nog van de jaarwisseling 1993/1994 toen 90% van het Bos onder water stond.
En nog oudere verhalen
Henk had nog een ouder verhaal over de watersnood in den Duijl. Hij had ook nog een foto uit 1953 van het gemaal Den Duijl, het geboortehuis van zijn vrouw. Deze foto laat zien dat echt alles onder water staat. Het roeibootje rechts, hoort eigenlijk links achter het gemaal te liggen want rechts waren gewoon weilanden. Het gebouw van het gemaal staat er nog, tegenwoordig is het een woonhuis. Ter verduidelijking ook nog een foto van afgelopen week van de Duijlweg.
Wist je dat je op de kleine foto’s kunt klikken om ze groter te bekijken?
Overlast? Schade? Het is het ritme van de natuur. En wij willen blijkbaar op die plekken leven (en alles onder controle hebben)….
Je hebt helemaal gelijk Wulf, maar de mens loopt vaak niet in hetzelfde ritme als de natuur en ervaart de gebeurtenissen dan anders (vanuit hun oogpunt) 🌬🌳