Op de Hillse kade

Werk aan de winkel in het Bos, er moet vooral gesnoeid worden in deze tijd van het jaar. Zo ook op de Hillse kade. Je weet vast nog wel uit eerdere artikelen dat het snoeien van wilgen ‘knotten’ of ‘afzetten’ genoemd wordt. Deze keer komt er nog een nieuwe term voorbij: wilgen stikken.

Knotwilgen

Het zijn echt beeldbepalende bomen in ons Hollandse landschap die knotwilgen. Mooi zijn ze, die oude kromme, soms holle bomen. Ze zijn wel arbeidsintensief qua snoei, maar ze leveren daarvoor ook weer veel terug. De knotwilgen in het Bos komen in groepjes aan de beurt en mogen daarna weer 3 jaar groeien. Dan worden ze geknot/afgezet.

Maar zoals je in onderstaand filmpje kunt zien, worden ze in het jaar ervoor soms gestikt. Dat betekent dat de dunne twijgen onderaan de kroon netjes kort geknipt worden, zodat de grote takken weer lucht krijgen. Dan levert de wilg volgend jaar dikker hout op.

Zag je ook de Kaspische zandwilg die omgewaaid was? Jan heeft er stekken afgehaald en ze met gaas beschermd tegen de reeën. Die trekken met regelmaat over de kade en vinden het fijn om hun gewei te schuren aan jonge boompjes. In het voorjaar gaat dat gewei namelijk vervellen en dat jeukt. Die wilgenstaken zijn precies dun genoeg om tussen de vorken van hun gewei te passen. Als de bast rondom kapot gaat, gaat het boompje dood. Daarom doen wij er gaas om totdat ze dikker geworden zijn.

Bijzonder is trouwens ook de zwarte kleur van het hout van de Kaspische zandwilg (Salix acutifolia). Zeker vergeleken met die van de goudwilg die, zoals de naam al doet vermoeden, goudgeel is. De gewone wilgentak is groen.  En zag je hoe mooi de boswilg (Salix caprea, ook wel waterwilg genoemd) bloeit? De donzige katjes zijn aantrekkelijk voor bijen en hommels.

Drie kleuren wilgenhout
Drie kleuren wilgenhout

Sommige takken of staken krijgen een herplantbestemming. Zo ook die mooie kromme staak, de kromming valt zo mooi over de sloot heen. Jan maakt een gat van zo’n 50 cm diep langs de sloot en zet hem daarin tot hij zich een beetje vastzuigt in de klei. Nu duimen dat hij aanslaat want er zat een gat in het rijtje.

En wat is er nog meer te doen

Zoals je aan het einde van het filmpje ziet, staat de trap nog op de kade, terwijl het wilgenrijtje klaar is. Dat zit zo. In het voorjaar loopt Jan ook alle nestkastjes langs, maakt ze schoon en kijkt of ze vervangen moeten worden.  Die op de kade moeten deze week nog nagekeken worden, vandaar die trap. Andere Jan heeft weer een heel stel nieuwe kastjes gemaakt, die al opgehangen zijn. We hebben momenteel 44 kastjes hangen en er blijft er niet eentje leeg!

Vogelaarnieuws

Nu we het toch over de vogels hebben, gelijk ook maar wat nieuws van onze vogelaar. Adrie (samen met Gerrit en vogelaar Len) is weer begonnen aan de inventarisatie en na de eerste ronde hadden ze al heel wat gehoord en gezien.

21 februari: Op Noord zat een vissende zilverreiger en in de bosschages van Noord lieten de overwinteraars al van zich horen: een vink, enkele winterkoninkjes en een aarzelende roodborst. Een zanglijster zat zich geweldig uit te sloven en een groep kauwen en ringmussen vloog over. In de vlindertuin op Zuid zat een merel en waren een zanglijster en een wulp te horen. Langs de kade was het nog rustig. De groenling zit er nog steeds, net als de winterkoning, de kool- en pimpelmezen, de rest hield zich nog stil.

Maar in het bos was het al gezellig druk. Een complete kolonie ringmussen nabij het kippenhok (ze vlogen ook in en uit de nestkasten). Groepen kramsvogels, holenduiven en kauwen, een grote bonte specht en een overvliegende buizerd. Een paartje wilde eenden zwom in de sloot. Ook hier zanglijsters, veel kool- en pimpelmezen, winterkoninkjes en roodborstjes. De boomkruiper konden we niet ontdekken, maar we dachten wel zijn alarmroep te horen. De volgende keer zal hij zich ongetwijfeld laten zien, dan hopen we dat ook de eerste Afrikagangers weer terug zijn.

Het eendenpaartje in de grote plas waarover Adrie vertelt is ook blij met hun nieuwe eendenkooi.

7 maart: We zijn er achter: de boomkruiper is een uitslaper. Waar zat hij nou toch? We hadden veel boomstammen langdurig gescand, maar hij liet zich noch zien noch horen. Om 10.34 uur klonk eindelijk het bekende riedeltje en zagen we hem toch driftig de hoogte in werken.

Meerdere soorten deden het vanmorgen rustig aan. Toen we om 9.00 uur onze ronde begonnen lag er ijs in de sloten en waren de velden nog wit van de vorst. Dat was denk de reden dat het lang stil bleef in de bosschages. Toen de zon de koude uit de lucht dreef kwamen de druktemakers te voorschijn. De aantallen van de bekende soorten zijn aanzienlijk toegenomen en vers uit het zuiden aangekomen is de tjiftjaf. Onrustig bewoog hij zich in de bomen langs de sloot tussen bos en vlindertuin. Het is nog heel vroeg in het jaar, we zijn benieuwd welke nieuwkomers we over 2 weken ontmoeten.

6 antwoorden op “Op de Hillse kade”

  1. Blijft bijzonder hoe die vogelaars al die vogelgeluiden kunnen herkennen. Ik heb eens met Len meegelopen bij de inventarisatie van vogels op golfbaan Almkreek en toen herkende ze bijna 40 soorten op de vroege morgen!

    1. Dat ben ik helemaal met je eens Erik! Ik heb weleens een online cursus gedaan van de Vogelbescherming, maar het is te lastig wanneer je buiten loopt. Dus blij met de kennis van onze vogelaars en het leuke verslag over onze gevederde bewoners ??

  2. dank voor de flimpjes steeds en de vele foto’s , ik vind het leuk om dit te bekijken. en kom gauw nog eens langs met…..

    1. Fijn te horen dat je er van geniet Annie. We doen ons best om je op deze manier betrokken te houden bij alles wat er gebeurt in het Bos. We hopen snel weer open te kunnen gaan voor bezoekers, dan zien we je graag verschijnen ?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *