Duilen, schapen en de Wereldvredesvlam

Deze week een artikel met wat updates over de schapen en de Wereldvredesvlam en een mooi bericht over de duilen van het Bos.

Schapen

Vorige week vertelden we je dat de schapen opgehaald zouden worden door boer Martin en dat we niet wisten of er nieuwe zouden komen. Nou, goed nieuws! We hebben weer een ooi met lammeren, een ooitje en een rammetje. Ze zijn niet schuw en komen gelijk naar het hek als ze je zien. We maakten er een filmpje van voor jou, zodat je weer helemaal bij bent.

Duilen

Weet je het nog waar de naam Duyls Bos vandaan komt? We hebben er lang geleden al eens over geschreven en bij rondleidingen vertellen we er ook over. Mensen uit de buurt weten dan vaak wel dat het stuk polder waar het Bos in ligt den Duijl heet, maar verder komen ze meestal niet. Je kunt het uitgebreide verhaal lezen in dat eerdere artikel maar in het kort is het als volgt. Na de Elisabethsvloed ruim 600 jaar geleden stond het gebied waarin nu het Bos ligt ruim 40 jaar onder water. Niets groeide daar meer, behalve de duilen en dat is de vroegere naam voor lisdodden (Typha), sigaren, kodde en ga zo maar door.  Vandaar dat de polder zo heet en het Bos daarnaar genoemd is.

Maar waar we nu heel blij mee zijn is dat op Zuid, in de ecologische sloot, lisdodden groeien. Vorig jaar zagen we opeens allerlei soorten flora in de sloot die we niet eerder zagen en nu ook de lisdodden/duilen dus, daar zijn we blij mee. Zo zie je dat de natuur zich jarenlang verborgen houdt en bij de juiste omstandigheden tot bloei komt.

Wereld Vredesvlam

Henk van Noorloos en Sjaak zijn weken bezig geweest met de Wereldvredesvlam. Hij ging steeds uit en wanneer hij brandde zag je de vlam niet omdat het glaasje pikzwart was van het roet. Dat moest anders, vandaar dat er weer veel (denk)werk is verricht en we je nu kunnen melden dat hij brandt en wel met een heldere vlam die je al uit de verte kunt zien wanneer de deur van de Theresiakapel openstaat. Onder het filmpje lees je het verhaal wat Henk schreef op zijn Facebookpagina.

Een olielamp bouwen die veilig is, nooit meer uitgaat en je maar een keer per maand hoeft bij te vullen, dat was het doel bij het oprichten van Vredesvlam Altena. Ik besloot gebruik te maken van het welbekende fenomeen van de communicerende vaten. Een jerrycan olie verbonden met een olieglas.

In de oudheid hadden ze al ontdekt dat je een vlammetje uren kan laten branden door simpelweg een lont in een schaaltje gesmolten olie of vet te leggen. Vanaf de eerste keer dat ik dit heb uitgeprobeerd was ik stomverbaasd dat de olie zelf niet in brand vloog en alleen het lontje bleef branden. Maar hoe blijft een lont mooi rechtop staan? Met een lontje van bijenwas, drijvend op een stukje kurk dacht ik het probleem getackeld te hebben. Helaas was het lontje na een dag op twee opgebrand. Dat was dus nog lang geen maand.

Verder speurend op internet kwam ik uit bij de Tibetaanse boterlamp. In een YouTube filmpje demonstreerde een Tibetaanse monnik nauwgezet hoe je van een plukje watten (katoen) wrijvend tussen je handpalmen, een mooie lont kunnen rollen die je rechtop in een bakje (Hak potje) kunt zetten. Olie erbij en branden maar. Top! Helaas was na een half uurtje de lont scheef tegen de zijkant aan gezakt waardoor het potje gescheurd was. Toch maar een meter gewone olielamp lont gekocht van 4mm dik. Vond in de rommelbak een oud rond deurknopje. Misschien nog wel van het nachtkastje van m’n ouders? Het schroefgaatje erin heel voorzichtig uitgeboord tot ik het puntje van het boortje aan de onderkant tevoorschijn zag komen. Bij zwager Teus een paar stukken superdun metaaldraad gevonden welke ik om de onderkant van de lont heen draaide zodat hij mooi rechtop bleef staan. Na een paar dagen bleek echter dat de draad door het vlammetje zo warm werd dat de lont zelfs onder het olieoppervlak was weg geschroeid. Dus metaaldraad een stuk ingekort en opnieuw aangestoken.

Voor de veiligheid had ik de olielamp met een dubbel glas gemaakt. Zodat als het binnenglas onverhoopt zou breken niet het hele 20 liter vat leeg zou lopen in het kapelletje. Al snel bleek echter dat het binnenste glas eigenlijk te smal was en de vlam te weinig zuurstof kreeg. Gevolg was een heel klein vlammetje dat zo hard roette dat het binnenglas in no-time zo zwart was dat het vlammetje bijna niet meer te zien was. Binnenglas er toch maar uit dan?
Een stukje elektra pijp verticaal in de leiding waardoor de toevoer werd afgesloten. Daarna met aan elkaar geplakte limonade rietjes de olie uit het glas geheveld en daarna het binnenglas eruit. Dit ging vrij gemakkelijk doordat de afdichting onderin met plastisch blijvende kit was gedaan. Daarna een laag siliconen onderin om het weer oliedicht te maken en weer een weekje wachten.

Na nog wat prutsen kon vanmiddag Vredesvlam Altena 2.0 eindelijk weer worden ontstoken. Nu maar hopen dat hiermee een eind is gekomen aan de maandenlange zoektocht naar de perfecte vlam. Voorlopig ziet het er fantastisch uit. Kom gerust kijken.

Wist je dat je op de foto’s kunt klikken om ze groter te bekijken?

En wist je dat we om de dag iets op onze social media zetten van wat we tegenkomen in het Bos? De updates kun je vinden onder het tabblad Foto’s of volg ons op Facebook, Instagram of X (Twitter) en blijf helemaal op de hoogte!