Deze keer een verhaaltje over de voedselketens van het Bos. Die hebben we echt, en soms zonder te willen of er iets aan te kunnen doen. We hebben vanzelfsprekend de kleinere ketens van zwammen en paddenstoelen waarover pas een bericht geplaatst is, of dat van de korstmossen. Maar we hebben ook dieren met hun eigen ketens in het Bos; insecten en vogels in vele soorten, reeën, vos, bunzing, muizen, ratten, eenden, leenschapen (die nu weer terug zijn naar de boer omdat het gras op is) en onze eigen kippen.
Laten we bij de muizen beginnen…. we hebben er véél en buiten mogen ze lekker doen wat ze willen want zo hoort dat. Maar de muizen dachten dat ze binnen ook wel aan de slag konden gaan en zorgden voor vandalisme in de Boerenhoek. Zo hadden ze alle figuurtjes van de maquette versleept en een groot deel daarvan in de boerderij verstopt. Gelukkig hadden ze niets kapot gebeten, maar Jan stond echt raar te kijken toen hij die kale weilandjes zag en alles op een hoopje. Die muizen hebben we gevangen, binnen in óns terrein tenslotte.
Buiten hebben ze vanalles om te knagen, kastanjes die Jenny in de haard legt speciaal voor de muizen en voederbieten die ze van binnenuit opgegeten hebben zonder toestemming, maar vooruit. En toen zag opeens het bed met andijvie er heel anders uit! Ze hadden van onderaf het lekkere groene, knisperige hart eruit gesnoept, de boeven! Maar de kippen zijn dol op andijvie en die kijken niet op een blaadje minder, dus die waren er weer blij mee. We maken daarmee het cirkeltje rond want de kippen geven ons weer eitjes.
Niet alle voedselketens zijn aangenaam, want zoals jullie misschien nog weten zijn er eerder al twee kippen doodgebeten in het Bos. We hadden toen wat maatregelen genomen, maar intussen is Caesar de haan ook te pakken genomen en eergisteren weer 2 kippen. Dat vinden we echt triest, dus de drie overgebleven dametjes, twee rode en het oude zwartje, blijven voorlopig binnen tot er een nieuw onderkomen gemaakt is…. gelukkig hebben we de foto’s nog.
We weten niet zeker of het de vos of de bunzing is geweest, maar het resultaat is helaas hetzelfde. Zij krijgen meer honger nu de winter eraan komt want er is minder te vinden, dus komen ze dichter bij de bewoonde wereld. Ook dat is een onderdeel van een voedselketen.
Wat een drukte in het bos als jullie er niet zijn. Ik zie het verwonderde gezicht van Jan voor me bij de samengeraapte figuurtjes van de manquette, prachtig! Keihard is de natuur voor de kippen en de haan en zo is het leven soms ook.
Daar heb je helemaal gelijk in Mary, zo is het leven ook soms.